Publicatie: Op de pijp – december 2013
Even pauze. Even op de pijp. Bakkie doen, praatje maken. Met en over bijzondere Westlanders. Westlanders met een verhaal. Over Westlandse waarden, en over heden, verleden en toekomst. Deze keer praten we met: Rob van Holstein.
Door: Esdor van Elten
Welbespraakt. Met een nadrukkelijke eigen mening, gelardeerd met een stevige dosis Westlandse eigenwijsheid. Een zwerver en wereldreiziger die altijd weer in het Westland terugkomt. Rob van Holstein (53) lijkt het prototype van een ‘snelle jongen’. Maar dat is hij niet. Tenminste… “Je hebt snelle jongens en snelle jongens.” Rob woont tussen het reizen door in Wateringen.
Je noemt jezelf een zwerver… Dat ben ik ook. Ik heb de hele wereld over gezworven. Daarin ben ik helemaal geen ongewone Westlander, want Westlanders kom je werkelijk overal tegen. Dat komt omdat we handelaars zijn. En de hele wereld is ons handelsgebied. Ik kom Westlanders tegen in India, Lapland en China. We vliegen heel de wereld af. Ik ook. Er zit een bepaalde onrust in me. Wat ik zoek? Misschien een thuisbasis, die ik vroeger miste. Of gewoon een aai over de bol. Ik blijf een zwerver by choice, en toch verbaas ik me er over dat ik steeds weer hier terecht kom. Op de één of andere manier liggen je roots blijkbaar toch vast.
Vertel eens iets over die roots? Ik kom uit Wateringen, maar groeide op in Kwintsheul. Geboren in een echt ondernemersgezin. Vier broers, waarvan één al heel jong overleden is, en een zus, helaas ook al overleden. De Holsteins, die zaten in het water of in het gas. Mijn vader was mede de ontdekker van de plastic waterleiding voor in de kassen. Mijn moeder een bekende Wateringer als dochter van de uitbater van de ijssalon en het koffiehuis. Ik ging naar de St. Andreasschool in Kwintsheul en daarna naar de LTS, vakrichting consumptieve technieken. Ik wilde namelijk kok worden. Lekker met je handen bezig zijn, geweldig. Dus daarna de koksschool, waar ik al snel een stapel papieren had, want ik was best een strebertje. Ik ging stage lopen bij De Gouden Leeuw in Voorschoten. Maar dat was van korte duur. Na drie weken was ik daar helemaal klaar mee. Niks geen creativiteit daar! Ik heb de keukendeur toen definitief achter me dichtgetrokken.
En daarna? Kwam ik in bij een autobedrijf terecht. Ik werkte bij een benzinestation. Daar leer je wel met mensen omgaan en praten. En er waren mensen die graag van hun auto af wilden. Dus die ging ik inkopen, beetje restylen, en dan weer doorverkopen. Ik werd een handige goochelaar. Iets te handig, vond de Belastingdienst toen. Daarmee werd ook mijn autocarrière in de kiem gesmoord. Ik moest in dienst en ben toen allerlei cursussen gaan doen, want ik wilde iets doen met creativiteit. Haalde mijn NIMA-A, NGPR-A, volgde een ouderwetse cursus reclametekenen; schilderen met de hand. Reclame en techniek, dat sprak me aan. Ik mocht meesnuffelen achter de schermen van de eerste commercial voor de Fiat Panda (daarmee lach je iedereen uit – EvE). Vervolgens ben ik samen met vrienden een organisatiebureau begonnen: PRAMS. We deden van alles, van het uitdelen van BenBits op straat tot het organiseren van modeshows. We bedachten de eerste Levende Etalage in Nederland. De zaken gingen crescendo. Op m’n 28e had ik een uitgeverij, twee winkels voor leren kleding, een huis en een splinternieuwe Mercedes. Maar ik was niet echt een aangenaam mens. Het ging alleen om geld, bezit, status. Ik ben blij dat ik nu de man ben die ik nu ben!
Wat is er veranderd? Alles. Op m’n 28e vond een levens veranderende gebeurtenis plaats. Mijn vrienden omschreven het zo: ‘je bent letterlijk en figuurlijk de man met de hamer tegengekomen.’ Ik ging reizen en kwam zo ook in Thailand. Wat ik daar meemaakte beschrijf ik graag als mijn wedergeboorte. Eigenlijk ben ik nu dus pas vijfentwintig! Teruggekomen in Nederland heb ik alles wat me herinnerde aan mijn oude leven in de container gegooid. En vanaf dat moment ben ik de dingen anders gaan doen. Ik ben meer gehecht aan het leven want bezittingen zijn eigenlijk alleen maar een blok aan je been, en zitten je vrije ‘zijn’ in de weg. De juiste mensen om je heen zijn veel belangrijker. En ik heb besloten om de dingen te doen die ik graag wil omdat ik het leuk of belangrijk vind. Een goed gevoel is belangrijker dan het geld dat ik verdiend heb.
Maar je vindt geld verdienen nog steeds niet erg… Natuurlijk niet. Er is niets mis met geld verdienen. Maar wel als dat je primaire leidraad is. Mijn werk is meer dan geld verdienen. Ik geniet er van om creatief bezig te zijn met reclametechniek en marketing en heb een soort vooruitziende blik, voel als het ware waar dingen naar toe gaan. Na de verkoop van PRECOM in 2005 had ik drie jaar de ruimte en startte met het marketing projectbureau PRO6. Het is een vast samenwerkingsverband met zes ZZP-ers, waaronder een fotograaf, een webdesigner, video-editor en een tekstschrijver. Ik fungeer als de zakelijke spreekbuis. We doen projecten voor klanten om hen echt verder te helpen met hun organisatie, maar daarnaast hebben we ook eigen projecten. In 2008 bedachten we het project Create for Life, waarbij we creatieve producten voor het goede doel verkochten en zo van iedere in het product geïnvesteerde euro tien euro wisten te maken voor het goede doel.
Ben je een filantroop geworden? Ik steek mensen graag een helpende hand toe, als ze die nodig hebben. Je hebt een hoop snelle jongens in de wereld. Die mensen die zeggen: ‘als je problemen hebt kom je maar.’ Daar moet je met een grote boog omheen. Ik ben een goeie `snelle` jongen. Ik praat veel met ondernemers. Mensen die de weg een beetje kwijt zijn door de crisis. Die hebben vaak niemand tegen wie ze hun zorgen kunnen uiten. Ik neem ze vaak mee naar het strand. Naar de elementen. De natuur opent iedereen. Dan komen ze soms tot verrassende nieuwe inzichten. Een filantroop? Nee. Meer een bewuste ondernemer. En je moet tegenwoordig absoluut bewust ondernemen. Mensen kijken door alle schandalen, graaiberichten en fraudezaken volledig anders naar bedrijven. Er moeten dingen veranderen. Noem het maar Het Nieuwe Ondernemen. Ga je daar niet in mee dan eindig je als een mammoet: vast in het ijs.
Hoe omschrijf je dat nieuwe ondernemen? Het begint met eerlijk zijn. En wees je als zakenman en ondernemer bewust van de vier pijlers: People, Planet, Pleasure en Profit. Waarbij Pleasure er wat mij betreft erboven uit steekt. Je hebt maar één leven. Doe er wat leuks mee. Denk aan anderen, denk aan de planeet. Meet niet alles wat je bent af aan wat je hebt. En toon lef. Het bedrijfsleven heeft veel te lang stilgestaan. Waardoor? Door een overvloed aan managers zonder durf. Verlamd door de angst om fouten te maken en zo hun persoonlijke status te verliezen. Durf fouten te maken, maar doe iets!
Wat doe jij dan momenteel? Eén van de projecten waar ik momenteel mee bezig ben is Dutcheese. We brengen bijzondere merken en producten uit Nederland onder de aandacht van een groter publiek. Momenteel zijn we vooral gericht op Engeland, maar ik zou ook graag naar New York gaan. Nederland heeft tal van unieke producten en merken, variërend van de Sense stormparaplu tot DJ Tiësto. Via social media, zoals Facebook en Twitter, en een speciale portal (www.thedutcheese.org) laten we zien welke innovaties er hier in Nederland bedacht en gemaakt worden.
Zit daar ook nog een Westlandse inbreng bij? Jazeker. De Virto bijvoorbeeld, een soort Segway met drie wielen. En Solits, een bedrijf dat sokkels en zuilen produceert en verhandelt. Het Westland zou nog meer kunnen doen op dit gebied. De pareltjes uit de glastuinbouw kunnen Nederland echt op de kaart zetten.
Ik zou daar best over willen nadenken.